[vc_row content_placement=”middle”][vc_column][vc_gallery interval=”0″ images=”6340,6341,6339,6338,6336,6337,6335,6334,6333″ img_size=”full” onclick=””][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”2/3″][vc_custom_heading text=”Novo Sarajevo” google_fonts=”font_family:Roboto%20Slab%3A100%2C300%2Cregular%2C700|font_style:700%20bold%20regular%3A700%3Anormal” css=”.vc_custom_1498777766995{margin-top: 44px !important;margin-right: 20px !important;margin-left: 20px !important;}”][vc_column_text]I putovanje kroz Novo Sarajevo također započinjemo na mostu. Kada je 5. aprila 1992. godine veliki broj Sarajlija krenuo u protestni marš protiv podjele grada i demonstracije protiv rata na mostu Vrbanja, koji su srpski nacionalisti označili kao liniju podjele, pale su prve žrtve. Na masu demonstranata koji su odbijali podjelu grada i tražili mir otvorena je snajperska vatra sa srpskih barikada. Dok su šokirani demonstranti bježali tražeći zaklon, dvije mlade žene Suada Dilberović, mlada Dubrovčanka, studentkinja pete godine medicine i Olga Sučić, majka dvoje djece, ubijene su na Vrbanja mostu snajperskim hicima sa srpske barikade kod zgrade nekadašnjeg Unioninvesta. One su bile prve od 10.514 žrtava predstojeće troipogodišnje opsade Sarajeva.
“Kap moje krvi poteče i Bosna ne presuši!”, zabileženo je na spomen ploči koja obilježava ovaj tragični dogadjaj koji je najavio početak najduže opsade grada u modernoj istoriji čovječanstva.
Opet se sve dešava oko mostova. Od dana kada su na Vrbanja mostu ubijene Suada i Olga, naselje Grbavica postalo je i simbol najtežih dana istorije Sarajeva. Na planine i brda oko grada snage JNA i domaćih terorista postavili su 260 tenkova, 120 minobacača i veliki broj oružja malog kalibra. Sarajevo je meta bez hrane, vode, struje. Po prvi put u istoriji svijet posmatra zločine protiv čovječnosti i rušenje grada u direktnom TV prijenosu. Tokom opsade Sarajeva, koja je trajala 1417 dana, srpski agresor ubio je 10.514 civila, od kojih 1.598 djece. Nakon zlodjela koje su JNA i srpske jedinice počinile na Grbavici tokom rata, potpisivanjem Dejtonskog sporazuma, morali su se povući sa Grbavice, ostavljajući iza sebe opustošeno i potpuno uništeno naselje.
Za ovo sarajvsko naselje svijet je opet čuo 2006. godine kada je bosansko – hercegovačka rediteljica Jasmila Žbanić, za film „Grbavica“, dobila Zlatnog medvjeda.
Ipak, najveći grbavički brand je FK Željezničar, nastao 1921. godine. Stadion Grbavica svoje kapije otvorio je 13.09.1953. godine kada je prepuno gledalište slavilo je prvu pobjedu Želje na novom stadionu.
Kroz naselje Grbavica, nizvodno od Mosta Olge i Suade, pruža se Vilsonovo šetalište. Iako je više puta mijenjalo naziv, danas se zove po 28. predsjedniku SAD-a Thomas Woodrow Wilsonu. Niz dva kilometra dugo šetalište ušuškano u drvorede starih lipa niže se više mostova od kojih je “najmađi” pješački most Ars Aevi. Most se nalazi na dijelu šetališta na kojem se planira izgradnja muzeja savremene umjetnosti a djelo je čuvenog italijanskog arhitekte Renza Piana.
Šetnja kroz sarajevski “Vils” završava kod Elektroprivrede, zgrade u obliku izvrnute piramide izgrađene sedamdesetih godina prema projektu arhitekte Ivana Štrausa.
Iznad naselja Grbavica nalaze se Vraca. U tom su naselju, kao izraz zahvalnosti i poštovanja prema palim borcima narodno-oslobodilačkog rata i žrtvama fašističkog terora, Sarajlije podigle monumentalni memorijalni-park Vraca na mjestu gdje su fašisti pobili mnoge rodoljube u toku Drugog svjetskog rata. Više od 11.000 hiljada imena uklesano je na granitnim plohama i zidovima tvrđave Vraca.[/vc_column_text][vc_row_inner][vc_column_inner el_class=”eventi”][vc_column_text]There are no upcoming events at this time.[/vc_column_text][/vc_column_inner][/vc_row_inner][vc_row_inner][vc_column_inner]